Interview Danielle

Danielle (27) werkt fulltime als assistent accountant. Ze doet al dertien jaar aan handbal en sinds kort aan kickboksen. In het weekend onderneemt ze graag gezellige dingen met vrienden en familie. In maart 2021 startte ze als maatje.

Waarom besloot je om vrijwilligerswerk te gaan doen?

“Ik ben van mening dat als we allemaal wat meer voor een ander zouden doen, dat we dan ook in een veel leukere wereld leven.”

Waarom koos je voor het Roads Maatjesproject?

“Het concept van een maatje sprak mij erg aan. Toen ik hierover las, had ik echt het idee dat je iemand op lange termijn kunt helpen. Mijn maatje kan ik een vriendschappelijk één-op-ééncontact bieden, terwijl er buiten het maatjescontact geen afhankelijkheid bestaat. Je kunt er dus voor iemand zijn, maar je raakt ook weer niet te dicht bij iemand betrokken.”

Welke invloed heeft het Maatjesproject op jou als persoon?

“Het geeft me een gevoel dat ik niet alleen maar met mezelf of met mijn eigen leven bezig ben. Ik ben van mening dat iedereen veel te veel doet. Elke week als ik met mijn maatje loop, dan is dit ook weer een reality check aan mezelf. Ik ben er dan extra bewust van hoe anders het leven ook had kunnen zijn, doordat je bijvoorbeeld in je verleden bepaalde dingen hebt meegemaakt.”

Welke invloed heeft het Maatjesproject op je maatje?

“Elke week kijkt mijn maatje erg uit naar onze wandeling. Ook zie ik dat mijn maatje groeit en zich ontwikkelt. Dit is voor mij telkens een bevestiging dat de tijd die ik aan mijn maatje geef, dus echt verschil maakt.”

Kost het maatjescontact veel van je vrije tijd?

“Nee, het Maatjesproject kost mij niet veel tijd. Ik wandel wekelijks een uur met mijn maatje en dan praten we over alles en niks. We zijn meteen een uur actief. Gelukkig is mijn werk heel flexibel. Mijn maatje zie ik meteen ‘s ochtends vroeg. Ik kom dan iets later op kantoor, maar werk ik die dag wel gewoon acht uur. Zo is het dus heel makkelijk te combineren.”

Wat ondernemen je maatje en jij zoal?

“Wij wandelen vooral veel. Het is voor mijn maatje goed dat ze fysiek en mentaal in beweging blijft. Heel soms combineren we het met een lekkere pannenkoek in het bos of een kopje koffie of thee ergens anders.”

Zijn er mensen in je omgeving die vrijwilligerswerk doen?

“Mijn tantes doen ook vrijwilligerswerk. De ene in de bibliotheek en de andere bij de Zonnebloem. Ook zijn er bij de sportclub altijd vrijwilligers aan het helpen.”

Heb je eerder vrijwilligerswerk gedaan?

“Op vrijwillige basis verrichtte ik al kleine activiteiten bij mijn sportvereniging. Ook ben ik een tijdje schuldhulpmaatje geweest en heb ik geholpen bij de Voedselbank. Toen ontdekte ik het Maatjesproject van Roads. Ik las mezelf in over dit project. Toen ik besefte hoeveel het zijn van een maatje voor iemand kan betekenen, was ik meteen enthousiast.”

Hoe is jullie verhouding?

“Goed, je zou kunnen zeggen dat we soms voor dat uurtje per week bijna vriendinnen zijn, omdat je zoveel met elkaar bespreekt. We weten allebei goed wat we aan elkaar hebben. En het is fijn dat we het heel gezellig kunnen hebben en eigenlijk over alles en niks kunnen praten.”

Hoe is de ondersteuning vanuit Roads?

“Goed. Bij de intake werd echt ruim de tijd genomen en naar mijn thuissituatie gekeken. Dat vond ik erg goed. De afspraken zijn persoonlijk en ik heb het idee dat de organisatie altijd het beste met mij en mijn maatje voorheeft. Eens in de zoveel tijd heb je met de projectleider telefonisch contact over hoe het gaat. En je mag haar altijd appen.”

Je bent gekoppeld aan iemand met een psychische kwetsbaarheid. Wat merk je daarvan?

“Mijn maatje heeft veel meegemaakt. Daardoor ziet ze dingen ook anders. Ze kijkt anders de wereld in en heeft veel gevoel geblokkeerd. Wat wel erg mooi is om te zien, is dat ze in de anderhalf jaar dat wij wandelingen maken ook heel veel aan zichzelf en aan haar ‘problemen’ is gaan werken. Ze is een totaal andere vrouw en ziet nu dingen anders in. Ik ben zo trots op haar als ik deze veranderingen zie. Zowel fysiek als mentaal.”

Wat zou het voor je maatje betekenen als hij of zij in de toekomst geen maatje meer zou hebben?

“Eigenlijk weet ik dit niet, ik ben het tweede maatje van mijn maatje. Er heeft een periode tussen de twee maatjes in gezeten. Maar mijn maatje is zo onwijs gegroeid in de afgelopen tijd dat ik zeker weet dat ze zelf heel goed verder kan. Wel zit ze pas net in dit proces en blijft het altijd lastig om goede mensen om je heen te vinden die er voor je zijn en ook open staan voor wie je bent.”

Is het voor jou van belang dat je maatje een leeftijdsgenoot is?

“Nee, zeker niet. Mijn maatje en ik schelen dertien jaar en dat is totaal geen belemmering.”

Is het voor jou van belang dat je maatje en jij dezelfde interesses hebben?

“Dezelfde interesses niet per se, maar ik denk wel dat je raakvlakken moet hebben. Er moet toch een klik zijn om een goed maatje te kunnen zijn voor iemand. En als je dan dezelfde interesses of raakvlakken hebt, dan zijn gesprekken makkelijker op gang te houden.”

Wat vind je van het feit dat eenzaamheid in Nederland toeneemt?

“Ik vind dit dus best erg! Het grijpt me altijd aan om te zien en horen dat veel ouderen eenzaam zijn. Maar helaas neemt eenzaamheid in elke leeftijdscategorie toe. Dat verbaast me! Iedereen zou wat meer zijn best moeten doen om mensen aan te spreken en een klein praatje te maken. Soms is dat al meer dan genoeg.”

Wat heb je geleerd van het werken als vrijwilliger?

“Dat iedereen op zijn of haar eigen manier een eigen rugzakje bij zich heeft. Dat iedereen aandacht en tijd verdient. Dat mijn maatje naast een kwetsbaarheid, zo ontzettend veel kwaliteiten heeft. Dat je met iemand die eerst totaal vreemd voor je is, echt een band opbouwt. En dat je echt iets voor iemand kunt betekenen. Ook kan ik me beter in andere mensen verplaatsen.”

Wat zou je aan iemand die overweegt om vrijwilliger bij het Maatjesproject te worden, willen meegeven?

“Door het doen van vrijwilligerswerk ervaar ik dat ik niet alleen maar met mezelf of met mijn eigen leven bezig ben. Het voelt fijn om anderen te helpen en om met andere mensen te verbinden. Ik ben van mening dat als we allemaal wat meer voor een ander zouden doen in plaats van dat we alleen met onszelf bezig zijn, dat we dan ook in een veel leukere wereld zullen leven. Ik ben nog steeds blij dat ik de keuze heb gemaakt om dit vrijwilligerswerk te doen. Ik hoop dat ik altijd iets kan betekenen voor een ander, op welke manier dan ook. En dat ik misschien mensen in mijn omgeving kan inspireren om dit ook te doen.”